บุญเดือนเก้าห่อข้าวประดับดิน

บุญเดือนเก้าห่อข้าวประดับดิน  

       ประเพณีบุญข้าวประดับดิน บญเดือนเก้า เป็นอีกหนึ่งประเพณีที่สืบทอดกันมา โดยบุญข้าวประดับดิน เป็นงานปะเพณีที่ถูกจัดขึ้นในวันแรม 14 ค่ำ เดือน 9 ของทุกๆปี ทั้งนี้ในการทำบุญข้าวประดับดิน ชาวบ้านหนองหนาวจะนำข้าวปลา อาหารคาวหวาน ผลไม้ หมากพลู บุหรี่ มาห่อด้วยใบตอง และทำเป็นห่อก่อนจะนำไปวางที่โคนต้นไม้หรือตามพื้นดินบริเวณรอบๆเจดีย์ โบสถ์  โดยการทำข้าวประดับดินนี้ ชาวบ้านเชื้อว่า เป็นการทำบุญ เพื่ออุทิศส่วนกุศลแก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว รวมถึงอุทิศส่วนกุศลให้กับสัตว์นรกหรือเปรต

ห่อหมาก ห่อพลู

ผลไม้ที่ถูกนำมาวางไว้

ชาวบ้านมาทำบุญ

ชาวบ้านหนองหนาว

 

ไซ

                                              ไซ

        ไซ เป็นเครี่องมืออย่างหนึ่งในการดักจับปลา ชาวบ้านนำไซไปวางดักไว้ตามห้วย  หนอง  หรือคลอง  ที่มีการไหลของน้ำตลอดเวลา โดยวางในแนวเหนือน้ำเพราะปลาจะว่ายทวนน้ำ  หาไม้มาปักให้ไซติดอยู่กับที่ เพราะแรงของน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลานั้นอาจจะสามารถทำให้ไซลอยน้ำไปได้เมื่อดักเสร็จแล้วก็ต้องคอยไปดูว่ามีปลาเข้ามาติดในไซหรือไม่ ถ้ามีปลาอยู่ในไซก็เอาปลาออกแล้วสามารถดักต่อไปอีกได้   ด้วยความอุดมสมบูรณ์เพียบพร้อมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ  เมื่อครั้งสมัยโบราณ  กุ้ง  หอย  ปู    ปลา  สามารถที่จะหากินได้โดยง่าย  เพียงแต่ใช้ไซ  ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ใช้ดักจับสัตว์น้ำ แบบง่าย  ๆ  ก็จะได้ปู ปลาต่าง ๆ  มาเป็นอาหารอย่างไม่ยากเลย

ชาวบ้านกำลังดักจับปลาโดยไซ

ชาวบ้านกำลังสานไซ

ไซ

หมาก

หมาก

       หมาก เป็นผลผลิตอย่างหนึ่งที่สามารถสร้างรายได้เสริมให้กับชาวบ้านหนองหนาว เพราะภายในบริเวณบ้านจะมีต้นหมากจำนวนมากทำให้สภาพแวดล้อมภายในหมู่บ้านปกคลุมด้วยต้นหมากจำนวนมาก ซึ่งในการเก็บหมากนั้นชาวบ้านจะปีนขึ้นไปเก็บและใช้เชือกผูกกับพูหมากแล้วค่อยๆปล่อยลง ทำให้หมากไม่หลุดจากพู โดยชาวบ้านจะขายหมาก 100 ลูก ต่อเงิน 10-15 บาท

ชาวบ้านกำลังเตรียมเชือกสำหรับเก็บหมาก



กำลังปืนหมาก

กำลังปืนหมาก

กำลังเก็บหมาก



หมาก

ต้นหมาก

ตลาดในหมู่บ้าน

ตลาดในหมู่บ้าน

       ในหมู่บ้านหนองหนาวจะมีตลาดซึ่งเป็นสถานที่ที่ชาวบ้านหนองหนาวและพ่อค้าแม่ค้าจากที่อื่นสามารถนำสินค้ามาจำหน่ายได้ โดยตลาดจะมีขึ้นในวันศุกร์ของทุกสัปดาห์และจะมีชาวบ้านมาจับจ่ายซื้อของอยู่เป็นประจำ

ตลาด

     โดยปรกติแล้วสินค้าที่นำมาจัดจำหน่ายก็จะเป็นสินค้าอุปโภคในแต่ละมื้อ เช่น ลูกชิ้นปิ้ง ลูกชิ้นทอด ปลา ผลไม้ เป็นต้น

สะดุ้งจัปลา

สะดุ้งจับปลา

 

   สะดุ้งเป็นเครื่องมือชนิดหนึ่งที่ชาวบ้านหนองหนาวใช้สำหรับจับสัตว์น้ำ เช่น กุ้ง ปลา  ซึ่งสะดุ้งที่ใช้ก็มีขนาดที่แตกต่างกันตามลักษณะการใช้งาน โดยสะดุ้งที่มีขนาดของตาข่ายที่เล็กจะใช้สำหรับจับสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็ก เช่น ปลาซิว กุ้ง ส่วนสะดุ้งที่มีตาข่ายขนาดใหญ่ขึ้นมา จะใช้สำหรับจับสัตว์น้ำที่มีขนาดใหญ่กว่า เช่น ปลาช่อน ปลานิล




ชาวบ้านใช้สะดุ้งจับปลา



ชาวบ้านใช้สะดุ้งจับปลา



ชาวบ้านใช้สะดุ้งจับปลา

อาหารของคนในหมู่บ้าน

อาหารของคนในหมู่บ้าน

              อาหารของคนในหมู่บ้านหนองหนาวมีกรรมวิธีที่เรียบง่ายและมีวัตถุดิบที่หาได้จากป่า สวน หรือทุ่งนา เพราะในแต่ละท้องถิ่นมีวัตถุดิบที่แตกต่างกันทำให้ชาวบ้านมีอาหารในแบบของตนเองมากขึ้น เช่น ป่นกบ ห่อหมกต่อ แกงหน่อไม้ ป่นปลา ซั่วไก่ ซึ่งบางอย่างอาจจะหากินได้ไม่ง่ายแล้วเพราะสภาพแวดล้อมถูกทำลายมากขึ้น

แกงหน่อไม้

ป่นปลา

ซั่วไก่

ห่อหมกต่อ

ป่นปลา

อาชีพกรีดยาง

อาชีพกรีดยาง

                 อาชีพกรีดยางเป็นอาชีพอีกอย่างหนึ่งที่แพร่หลายในบ้านหนองหนาวและหมู่บ้านใกล้เคียง เพราะเป็นอาชีพที่สามารถสร้างรายได้จำนวนมากให้กับชาวบ้านหนองหนาว ขณะนี้มีการปลูกยางพาราเพิ่มมากขึ้นทำให้ทุกพื้นที่ปกคลุมด้วยต้นยางพาราที่กำลังเจริญเติบโต โดยช่วงเวลาในการกรีดยางพารานั้นจะเป็นช่วงเวลาตั้งแต่ 06:00 - 08:00 น.  เนื่องจากเป็นช่วงเวลาท่ี่สามารถเห็นต้นยางได้ชัดเจนและยังได้ปริมาณน้ำยางใกล้เคียงกับการกรีดในช่วงตอนเช้ามืด แต่การกรีดยางในช่วงเวลา 01:00 - 04:00 น. จะทำให้ได้ปริมาณน้ำยางมากกว่ากรีดตอนเช้าประมาณร้อยละ 4-5 แต่มีข้อเสียคือ ง่ายต่อการกรีดเนื้อเยื่อเจริญและทำให้เกิดโรคหน้ายางอีกด้วย

มีดกรีดยาง

ชาวบ้านกำลังกรีดยาง

สวนยาง